In dit project deed het lege SnouckvanLoosenziekenhuis in Enkhuizen dienst als succesvol orakel. Iedere deelnemer ontdekte er het antwoord op diens vraag.

“Soms lijkt een plek wel een wezen. Dat je er bent en een verhaal voelt. Wat vertelt deze plek? Wat is hier gebeurd? Of dat je de plek kent en terugziet en je eigen verhaal daar voelt en zo iets terug vindt. Alsof het je vertelt: ja ik ben er nog en wat hier gebeurde kleeft nog aan mij. Zie je het weer? Herinner je je het weer? Dan die stomp in je maag. Koud zweet van de rake klap en zwart voor de ogen. Dat kan een vloer met een raam toch niet doen? Je verwacht het niet.

Twaalf jaar geleden maakte ik dat mee op de voormalige kinderafdeling. En nu ben ik er weer. De plek nog kapotter dan toen. Grimmig en tegelijk kwetsbaar. Ontwapend. De liftdeuren daarentegen hebben nog wat macht; kijken alsof ze je nog steeds kunnen meenemen. Naar die donkere kelder, voor een gevaarlijke foto. Waar je je niet mocht bewegen terwijl je in het donker met lood om je schouders stond, de zusters veilig op afstand. Het overkwam je, want niemand vertelde je iets. Inmiddels geniet ik zelfs van dit gebouw, voel me er genezen. Aan de kantoorkant ervan heb ik een tijdelijke werkplek gevonden. Eén zonder verhaal, maar deze keer met kunst.”

Als vervolg op de Heilkamer kon je erna deelnemen aan kunstproject Geneeskunst in dit lege ziekenhuis in Enkhuizen. Een essentiële kind-ervaring bekijken via tekenwerk en er iets mee doen op de geneesplekken in het gebouw. Een bijzondere beleving met interessante ontdekkingen.