installaties
Een ruimte verandert in een kunstwerk dat je kunt ervaren.
Er vanuitgaande dat alles energie is in 1 verbinding, ervaar je als bezoeker jezelf als onderdeel van de installatie en kan er iets in je in beweging komen.
De Cel
Van de gevangeniscel in De Drom in Enkhuizen mocht ik een kunstwerk maken. Het nodigde uit tot beslotenheid en intimiteit, maar vooral tot het naar binnen gaan. Een cel, een celwand en een celkern: terug tot het kleinste, oorsprong.
Tijdens de Atelierroute voor Kunst Enkhuizen op 15 oktober 2024.
naar De Cel
Licht zocht ik en vond ik in wit patroonpapier en zilverfolie. De kern ontstond in mijn atelier van onder andere een vleugelvorm en het symbool voor balans vrouw-man, een evenwijdig kruis in een cirkel.
Het patroonpapier bedekte noodzakelijkerwijs de houten huid van de cel en daarmee diens littekens. Die werden tijdens de opening door bezoekers gefrotteerd en daarmee weer zichtbaar. Als een streling, want het kon alleen met zachte hand. Die harde groeven van woede, angst en soms ook van behoefte aan manifestatie kwamen zo voorzichtig in schoonheid tevoorschijn. Schaduwen van de kern bewogen daar overheen.
Er ontstonden gesprekken door het moeizame naar binnen klimmen en de nauwe lichte ruimte. Beschermd en veilig of beperkt en machteloos? En hoeveel aandacht besteed je aan je eigen cellen? Meerdere mensen vertelden dat zij die liefdevol toespraken elke avond.
Het afpellen van de celwand van de houten huid eindigde in een ruisende golvende stapeling wat door de nauwe deur gepropt een nieuwe vorm kreeg, net als de kern, nu gevouwen in de zilverfolievloer. Samen zullen ze op een andere plek iets anders laten zien.
Heilkamer
Deze huiskamer is een weekend lang een Heilkamer geworden. Een heilzame plek voor Het Kind in ons. Je staat tussen water en vuur op aarde onder lucht en ontmoet zo het kind in jou. Het is hier beschermd door vrouwelijke liefdesenergie en mannelijke beschermenergie. Om het kind te helen. Het kijkt jou aan. Wat vertelt het jou? Het kan hier genezen.
Tijdens de Atelierroute voor Kunst Enkhuizen op 14 en 15 oktober 2023.
Zie ‘De Heilkamer’ 2023
De Heilkamer werd goed bezocht en leek aan het eind van het weekend opgeladen. Opgeladen met energie van echt aanwezig zijn.
De poortwachters, voorouders van de bewoner van het pand, hielden wacht bij de ingang van de kamer, alsof zij je afremden met hun inschattende blik. Vertraag voor je naar binnen gaat. Bezint voor je naar binnen gaat!
Er staan in het centrum van de kamer en het kind in de ogen kijken. Het beschadigde (in werkelijkheid het vernietigde) kind dat daar lag in een opgelichte bedstede geliefd door de vrouw/moeder links en beschermd door de man/vader rechts en zo leek bij te komen van een verschrikking.
Wat het met de bezoeker deed, werd vaak geuit, soms alleen een bedankje of een knuffel. Een slok heilzaam water kon het laten doorstromen. Een kaarsje branden kon voor warmte zorgen. De kamer zelf voelde als een baarmoeder, warm en donker en borgend.
Draaide de bezoeker zich om, keek zij/hij het onbedorven onschuldige kind aan en kon zo in balans komen. Daar zittend bij dat pure gezonde kind kon je even bijkomen.
Er kwamen gesprekken over jeugd, pijn van toen, over de kinderen van nu, over macht. Over wat niet lijkt veranderd en wat wel. Maar vooral zag ik bezoekers geraakt en zo voelde ik mij ook. Twee dagen in die baarmoeder aanwezig zijn met die vrouwelijke en mannelijke energie die een wezenlijke uitstraling hadden, het maakte veel in mij los. Daarom deden die knuffels van vreemden die blijkbaar ook geraakt waren, mij juist zo goed. En alle dankwoorden ook. Die klopten met wat ik zelf voelde.
De bewoner Joke, die ruimhartig haar kamer had leeggemaakt voor mijn installatie en mij zo haar huis binnenliet, bleek niet alleen hartelijk maar ging het hele proces aan.
Het vrouwelijke
In de Pelgrimkerk in Haarlem, in opdracht van Feest van de Geest 2022 installeerde ik draadobjecten aan lampen en tekende de schaduwen ervan op de ramen. Bewegend beeld van een dansende vrouw was geprojecteerd op het plafond aan de andere kant van de kerk. Alsof vrouwelijke energie het gebouw binnenkwam en er eindigde in een vurige dans.
Draadobjecten aan lampen
Schaduwbeelden priesteressen
Zie ‘Het vrouwelijke’
Projectie op plafond:
film ‘dansende vrouw’
Balans in vrouwelijk en mannelijke energie is wat ik zocht in mijn werk in en voor de Pelgrimkerk in Haarlem in opdracht van Feest van de Geest.
Eenheid misschien zelfs. Een heel proces, dat startte met het vinden van vorm: dans! Dat zich liet zien als projectie van een dansende vrouw en de weg daarnaar toe: subtiel bewegende draadobjecten van dansende priesteressen gekomen uit de oudheid/oertijd. Hun schaduwen getekend op de ramen wierpen bij zonnig weer hun schaduwen vooruit richting de dansende vrouw via de banken en stoelen.
Daar stopte het op de 2e pinksterdag. In mijn beleving zou het de 3e pinksterdag nog doorgaan met schaduwen op de gekleurde ramen in wit met open lijnen. En waarschijnlijk zou ik de 4e dag een deel van de draadobjecten aan de houten rand van het laagste plafond hangen… en zo verder. Wat mij betreft had het nog lang mogen doorgaan.
Belangrijk deel in dit proces waren de mensen van de kerk die dit door hun hulp en steun en inzicht mogelijk maakten en met wie ik bijzondere gesprekken had.
Toevallig voornamelijk mannen.
Mannen die met hun hart denken en zo leven. Inspirerend.
Is dat dan weer de geest, moeder en spiritus, die in ons komt?
Ik heb ook de aanwezigheid van mijn vader ervaren tijdens de kerkdienst waarin ik sprak over zijn gordijn; het hing daar als toevallig onderdeel nadat het 52 jaar gehangen had in zijn kamer, zijn heiligdom waar hij creëerde. Wij waren even samen in deze creatie.
Ik bracht het vrouwelijke en ontving het mannelijke. Hoewel de ramen abrupt zijn ontdaan van hun vrouwelijke oerdom, werkt het nog door. In ieder geval in mij. Binnen de kerkgemeenschap leverde het discussies op.
Levensverhaal in pop-upmuseum
Het lange leven van een onzichtbare Enkhuizer in beeld gebracht in een etalage in de winkelstraat. Een initiatief van stichting De Kinderafdeling in 2021.
Zie ‘Juffrouw Kofman’
Zie ‘Freek de Wolf’